Tüm hisler, heyecanlar ve hayattaki tüm lirizm ve canlılık yenilgi üzerine... Kaybederek çoğalıyoruz. Gece aydınlatıyor gündüzümüzü. Ve gözyaşımızın rahmeti cân üzerine. Hz. Yakup'u Yakup yapan gözyaşları değil miydi sahi..? Hz. Yusuf'u kuyuya atıp sonrasında güzelleştiren ve gönüllere sultan yapan güzelliğiyle... Güzellerin kanıyla güzel olan Yusuf değil mi..?

Hüseyin Siret'i "Ömer Senih" yapan ve şiirlerine kıvılcım katan kayıpları, Ayrılık şiiri:
      
 "Yollarda tozlu bir ağacın sayesinde ben 
Mâzîme ağlayıp örerim gölgeden kefen

 ...
Sevmek nedir, sevilme nedir, ayrılık nedir?" dedirten gönülden akıttığı dizeleri değil mi..? 

Sait Faik'te karamsarlık üzerine sevgi temellendiren hangi gizli yaşanmışlık kefeni, hangi bırakıp gitmeler ve doğuşlar üzerine kurulu kim bilebilir ki... 

"Dinlemeden anladık anlamadan eyledik
Gerçek erin bu yolda yokluktur sermayesi"  dedirten Yunus Emre'ye hangi gönül buyruğu,hangi hissedişi..? 

Yine coşkuyla yaşama katan ve şükrettiren Oktay Rifat'a...
      
" potinlerime ve paltoma
teşekkür etmeliyim.
teşekkür etmeliyim yağan kara,
bu güne bu sevince ... 
kara bastığım için şükür; 
şükür, gökyüzüne ve toprağa; 
ismini bilmediğim yıldızlara,
suya ve ateşe hamdolsun! " dedirten unuttuğu hangi melâlden kalma kim bilebilir..? 

Bu yüzden teşekkür tüm mağlubiyetlere,ölümlere,gidişlere, hayal kırıklıklarına...
      
Ve minnettarlık gelecek tüm okunmamış hislere,nefeslere,açmamış çiçeklere, doğmamış tomurcuklara,
Sevgiyle... 
  

Serap SEViLMİŞDAL

Türk Dili ve Edebiyatı